Appelcake in dikke karamelsaus. Van de titel alleen al gaan je tanden loszitten. En toch valt het wel mee met het zoete in deze cake. Ligt een beetje aan het soort appel dat je neemt. Zoet of friszuur. Kwestie van smaak dus. Beetje veel foto’s bij dit recept maar dat is handiger dan een verhaal erbij van Harry Potter-achtige proporties.
Oven op 180 graden.
In een beslagkom doen we 140 gram zelfrijzend bakmeel, 100 gram (riet)suiker, 1 eetlepel vanillesuiker, 1 theelepel bakpoeder en een snufje zout. Goed mengen. In een pannetje (of in een schaal in de magnetron) smelten we 90 gram boter en daar doen we 2 deciliter melk bij en een geklutst ei. Ook goed mengen. Nu gaat dit bij de bloem/suiker en dan goed klutsen met een klutser. Wees niet bang voor klontjes want die roer je er zo uit. Je hebt nu een beslag dat dikker is dan pannenkoekenbeslag en dunner dan cakebeslag.
We maken daarnaast ook een kom met 140 gram donkerbruine basterdsuiker en gieten daar 250 ml kokend water op. Goed roeren tot de suiker is opgelost.
Schil twee grote appels en snij die in blokjes. Doe ze in een ingevette ovenschaal (foto 1). De schaal die ik gebruik is 18×28 cm. Dan gaat het beslag over de appels. Uitsmeren tot alle stukjes appels bedekt zijn (foto 2). Vervolgens giet je het donkerbruine basterdsuikerwater erover (foto 3). En nu denk je dat het fout gaat. Maar nee! Doorzetten nu! De aankomende karamelsaus zakt onder het deeg naar de appels toe. Blub blub blub. Na een minuutje of twee is heel die saus verdwenen en komt het deeg bovendrijven (foto 4). Ik heb vervolgens wat pecannoten in grove stukken erover gedaan. Hoeft niet maar is wel lekker. Uiteraard zijn walnoten ook heerlijk. Nu gaat de schaal de oven in. Pas op want de hele zaak klotst als een gek vanwege de saus die onder het deeg zit. Dus voorzichtig ermee. Ik zette hem ietsje onder het midden op een rooster. De kookwekker mag op 40 minuten. Kijk voor alle zekerheid na een half uurtje of het niet te bruin wordt. Dan moet er misschien een stukje aluminiumfolie overheen.
Echt een traktatie om direct warm uit de oven te eten met een dot crème fraîche, slagroom of een bol vanille-ijs en een schep van de karamelsaus erover. Wij aten een deel nog de volgende dag nadat het even warm gemaakt was in de magnetron en ook dan is het nog meer dan heerlijk. Wel iets steviger geworden maar dan kun je hem ook in wat nettere stukken snijden. Oh oh wat een feestje was deze appelcake in dikke karamelsaus.
Ik denk dat ik dit moet uitproberen dit weekend 😀 het klinkt heerlijk!