Voor een echte foodjunk is alles wat met eten te maken heeft leuk. Voorbereiden, koken, boodschappen doen. Maakt mij niet uit. Maar lezen over eten staat ook erg hoog in de top tien. Kookboeken/tijdschriften bladeren is een heerlijk tijdverdrijf. Echt lezen over eten valt echter onder pure verwennerij en daarom heb ik de tweede helft van het boek “Het geheim van de Chefs” laten liggen tot de kerstdagen. Het was moeilijk om eraf te blijven maar het is gelukt. En als beloning heb ik met de kerstdagen dus nog een half heerlijk boek liggen. Misschien begin ik wel gewoon vooraan. Prachtig dik zwaar papier met daarop de geheimen van een heleboel topchefs. Geen foto’s. Wel heel af en toe een mooie illustratie. Vooral smultekst in dit boek. Ik moest even wennen aan de voetnoten maar die storen niet echt. Het is en blijft heel boeiend om de eetverhalen van andere foodjunks te lezen. Dat gaat nooit vervelen. Behalve dat leer je ook nog wat uit dit boek. Zo zal ik vanaf nu altijd op zoek gaan naar Thaise Limoenen in plaats van gewone limoenen. De beschrijving daarvan doet je watertanden en dat geldt voor meer hoofdstukken.
Ik kan niet wachten tot ik het uit mag lezen.
Jaaa, leuk boek hè? Was je al beland bij dat buitengemeen nieuwsgierigmakende Japanse gerecht, “een soort behangplaksel met een rauw ei erop.†? Hier staat mijn recensie, inclusief wat inside-info van de schrijfster: http://koken.blogo.nl/2009/11/16/het-geheim-van-de-chefs/
Inderdaad een mooi boek. Opvallend hoe vaak terugkomt dat ze graag puur koken en dat er heel veel met groente mogelijk is. Bij mij staat hij in het appetijtelijk alfabet.
Hartelijke groet